O berce arrinca berros
de desesperada tristura
na nena esperta.

Cando a candea do día
se agocha tras a fiestra
a rapariga chora coa fame
e a nai espanta a súa ansia
con arrolos de sono
para facelo aire,
para que voe como a bolboreta
na verde paisaxe.

A meniña de ollos grandes
mira á súa nai durmida
e tenta acariñala
coa súa pequecha man,
con balbordos inconexos e doces
dicindo, ao seu xeito,
«Durme, querida mamá, durme».

[Ilustración: Margarita Viz Blanco].