No teu regazo acunaches
os bicos maís inocentes,
Primeiros achegamentos
deses beizos adolescentes.

Do frio vento do Norte
tes muros que te protexen.
Encaras teu asento o sol
para que as parellas se senten.

Nun afastado lugar,
lonxe da poboación,
prestas os teus servizos
en segredo e discreción.

As tuas costas presenciaron
bágoas dos corazóns,
algunha vez de alegría
pero outras veces de dor.

Cando os namorados medran
e marchan do teu carón,
lembralos con morriña
maís non lle gardas rencor.

Non eres moi ostentoso
para non infundir temor,
nin miras a quen acolles,
xeneroso anfitrión.

Non eres banco de peixes
que naden o mesmo son
pero moves os sentimentos
que se agrupan na pasión.

Tampouco eres banco de cartos,
esa non e a tua intención,
os teus únicos intereses
son ser un banco de amor.

Os préstamos que concedes
teñen pouca comisión,
Ofreces o teu descanso
a cambio do seu calor.