Laios na profundidade do abismo
da distancia negra,
do afastamento, da saudade.

Berros de louco desespero
cando te sinto lonxe,
meu amado ausente.

Achégase a túa memoria
ao meu corazón feble
e a dor de non te ter
faime tremer,
acubillarme no aire suspendido
dos recordos
e eu esquézome
de que ti non queres tristura,
de que me estás sorrindo sen eu velo.
Aló,
lonxe,
no universo.